Նախապես ասենք, որ մեր քննումները առավել սակավ մեղավոր ննջեցյալների չափանիշներով ենք արել, որպեսզի խնդիրը առավել հստակ ներկայացվի, քանի որ մեր նպատակն է այս խառնիխուռն ժամանակի մեջ նաև ոչ կեղծավոր հավատ քարոզելը, որպեսզի ոչ թե վախի գործոնը նախ խոսի, այլ հավատի քաջալերանքը, որ հանդիպեցնում է շնորհին: Իսկ բոլոր մեղավորների համար, մեր Տեր Աստծով մշտապես էլ եղել և մնում է «Որդիների ապաշխարությունը ծնողների կամ նախնիների մեղքերի դիմաց»:

Ի մերձենալ երեկոյիս համաբառնամք զձեռս մեր ի սրբութիւն, զոր ինչ մեղաք այսօր խորհրդով, բանիւ կամ գործով՝ ի յանկողինս մեր զղջանալով, խոստովան լինելով զգաղտնիս սրտից մերոց ծածկագիտիդ Աստուծոյ, յուսալով յողորմութիւն Քո:

Որ մարդու ոսկորները նախասահմանական խորհուրդ ունեն, այդ կարելի է տեսնել մի շարք բաներից, առաջին, որ Աստված, երբ անիծեց Ադամին, թե հող էիր, մեղք գործելուդ պատճառով հողին վերադարձիր, սակայն մարդու մարմնի հող դառնալուց հետո ոսկորները պահպանեց:

Մի մարդ կար, ով չէր հավատում Աստծուն: Այնուամենայնիվ, նրա կինը հավատում էր Աստծուն և երեխաներին դաստիարակում էր Աստծո արդար չափանիշներով: Մի ձմեռային երեկո կինը երեխաների հետ գնաց եկեղեցի, որտեղ քարոզելու էին «Ինչո՞ւ Հիսուս Քրիստոսը եկավ երկիր» թեմայով։ Կինը խնդրեց ամուսնուն գնալ իրենց հետ, սակայն վերջինս հրաժարվեց։

Հուր կենդանի Քրիստո՛ս, Քո սիրո հուրը, որ գցեցիր երկրի վրա, բորբոքի՛ր իմ անձում, որպեսզի այրի իմ հոգու աղտերը և սրբի իմ մտքի խիղճը, մաքրի իմ մարմնի մեղքերը և վառի Քո գիտության լույսն իմ սրտում. և ողորմի՛ր Քո արարածներին և ինձ՝ բազմամեղիս:

Բարերար եւ բազումողո՛րմ Աստուած, Քո անմոռաց գիտութեամբդ եւ անբաւ մարդասիրութեամբդ յիշեա՛ զամենայն հաւատացեալս ի Քեզ եւ ողորմեա՛ ամենեցուն:

Այսօր տոնն է Սուրբ Ծննդյան. Ավետի՜ս: Ծնվեց մեր մեջ մանուկ արքան. Ավետ՜իս:

Սիրելի՛ հարազատներ, քիչ առաջ ինձ զանգահարում և հարցնում են, թե «մեռելների զատիկը» ե՞րբ է:

Յամենայն ժամու աղաչանք իմ այս են. ի մեղաց իմոց սո՛ւրբ արա զիս, Տէ՛ր, եւ յօտարէն պահեա՛ զծառայս Քո, մարդասէ՛ր Տէր: